در باره حقیقت و نه تعریف آن

در جایی خواندم:
زندگی به خودی خود یک حقیقت نیست. زندگی هیچ تعریف واحد منحصر به فردی نداره. دنیا هیچ شکل خاصی نداره و زندگی و دنیا از دیدگاه های مختلف متفاوتند. به عبارتی آدم ها هستن که هر کدوم بنا به دید خودشون زندگی و دنیا و حقایق رو تعریف می کنن و...مفهومی که از کسی توی رادیو شنیدم, حقیقت در دیدگاه بیننده هست که تعریف می شه وگرنه به خودی خود حقیقتی وجود نداره!
و عجیب این مفهوم پیچیده و در عین حال ساده است.
راستش من فکر می کنم:
توی این حرفا حقیقت زیادی است
و از اون میشه دریافت که
حقیقت بزرگتر از اونه که فقط پیش یک نفر باشه.
ما همواره محدود خواهیم ماند
با آنکه خیلی هم جلو خواهیم رفت
ولی محدودیت های الگوی وجودیمان
بیشتر از آن اجازه نخواهد داد
و ما در مقابل عظمت حقیقت هستی
تسلیم خواهیم شد